Cukier trzcinowy

Cukier trzcinowy to obok cukru pozyskiwanego z buraka cukrowego najczęstsze źródło słodkiego dodatku do potraw na świecie. Powstaje on z rośliny o nazwie cukrowiec lekarski. Roślina ta należy do gatunku traw. Jej łodygi mogą osiągnąć nawet 6 metrów, są wypełnione silnymi włóknami. Sok z którego powstaje cukier znajduje się we wspomnianych łodygach. Słodkie właściwości rośliny jako pierwsi odkryli mieszkańcy Nowej Gwinei około 8000 r. p.n.e., początkowo używano trzciny w całości. Dopiero około 3000 lat p.n.e. w Indiach  rozpoczęto produkcję cukru z trzciny cukrowej. Do Europy sprowadził go Aleksander Macedoński, który dowiedział się o nim w trakcie podboju Indii. Przez setki lat traktowano cukier z trzciny cukrowej jednak jako lekarstwo na ból głowy, a jako środka do słodzenia używano miodu. W ziołolecznictwie stosowany jest także jako środek wykrztuśny, przeciwbólowy i kojący. W wielu krajach nawet współcześnie uznawany jest jako “lekarstwo” na poprawę humoru i zastępuje popularne leki typu Prozac. Wielu uważa, że jest lepszy dla zdrowia od zwykłego w naszym rejonie cukru buraczanego. Niestety dietetycy nie pozostawiają żadnych złudzeń – cukier to cukier i to niezależnie czy pochodzi z trzciny cukrowej czy z buraka ma dokładnie takie samo szkodliwe działanie.